گویند که هر چیز به هنگام بود خوش
ای عشق چه چیزی که خوشی همه هنگام

سخت است وقتی کسی را که دوستش داری رهایت کند ،

ولی از آن سختر این است که فکرش ، اسمش ، یادش ، رهایت نکند !

چقدر خوبه آدم یکیو انقدر دوست داشته باشه که حتی با شنیدن اسمشم آرامش پیدا کنه

دال
مثل درد
مثل داس
مثل داغ
مثل دل
دلی که دیگر دل نیست
دال است
خمیده و رنجور …

خواستم خودمو گول بزنم ، همه خاطراتم رو انداختم یه گوشه ای و گفتم : فراموش ،

یه چیزی ته قلبم خندید و گفت : یادمه

زمستان است
نیمکتی تنها در پارک نشسته است
من تنها بر نیمکت
و
تو تنها در من …
می بینی ؟
چه در همیم و تنها ؟